8000-4200 p.n.e.
Pierwsze ślady osadnictwa w okolicach Trzebiatowa pochodzą z mezolitu. Były to przedmioty codziennego użytku znalezione w Kępie, Mrzeżynie, Włodarce i Robach.
800-1000 r.
Z tego okresu pochodzi jedno z najciekawszych i tajemniczych znalezisk. Kilkadziesiąt metrów na północ od tzw. wału trzebiatowskiego odnaleziono obiekt interpretowany jako miejsce kultu nieznanego pogańskiego bóstwa. To domniemane sanktuarium oraz ceramika tam odnaleziona świadczą o obecności Słowian na tym obszarze we wczesnym średniowieczu.
1170 r. /wg innych źródeł 1180/
W miejscu dzisiejszej lokalizacji miasta znajdował się gród. W związku z wezwaniem przez księcia Kazimierza I konwentu premonstratensów (norbertanów) z Lund do Białoboków Trzebiatów zostaje po raz pierwszy wymieniony w dokumentach jako słowiańska osada (ecclesia Tribetou).
1208 r.
Założenie nowego klasztoru w Białobokach. Mnichów ze Skandynawii zastąpili zakonnicy z Fryzji. W dokumencie fundacyjnym pojawia się wzmianka o Krainie (Ziemi) Trzebiatowskiej (terra Trebetow).
1224-1235 r.
Księżna Anastazja, wdowa po księciu Bogusławie I zakłada w trzebiatowskiej osadzie swą siedzibę, która znajdowała się prawdopodobnie w miejscu dzisiejszego pałacu. Księżna ustanawia patronat klasztoru białobockiego nad kościołem w Trzebiatowie.
1236 r.
Książę Warcisław III sprzedaje trzebiatowskie podgrodzie wraz z karczmą, portem i gruntami klasztorowi w Białobokach. Wszelkie powinności mieszkańców Trzebiatowa wobec księcia zostają zniesione. Odtąd m.in. o budowie grodu i załodze wojskowej miał decydować opat białobocki.
1269 r.
Pojawiają się pierwsi niemieccy osadnicy, którzy osiedlają się w miejscu zwanym później Bollenburg. Granice ich osiedla wyznaczały mosty na Redze.
1277 r.
6 maja książę Barnim I i jego syn Bogusław IV nadają osadzie Trzebiatów lubeckie prawo miejskie. Dokument lokacyjny podpisuje w Ueckermünde magister Rudolf. Na świadków wezwano: Wiarda, opata z Pudagli na Uznamie, proboszcza Konrada von Wardin ze Szczecina oraz Johanna, dziekana kościoła mariackiego w Szczecinie i książęcego kapelana. Ponadto zaświadczać miało siedmiu rycerzy: Borko, Johann von Heydebreck, Ludolf von Neukirchen, Johannes von Berlin, Arnold von Vitzen, Heinrich von Zaentz i Hermann Döring.
1283-1284 r.
Trzebiatowianie wspomagają księcia Bogusława IV w walce z Brandenburgią i Stargardem. Miasto otrzymuje prawo odbijania pieczęci w czerwonym wosku, przysługujące dotąd jedynie władcy i możnym.
1285 r.
Potwierdzenie dokumentu lokacyjnego. Lokacja miasta następuje na dawnym obszarze trzech słowiańskich wsi: Trzebiatów, Cricus, Nistreskow.
1287 r.
14 maja mieszkańcy Trzebiatowa otrzymują prawo do wolnej żeglugi na Redze. Uporządkowane zostają ich stosunki prawne w starym porcie Regoujście.
1289 r.
Pojawia się pierwsza wzmianka o trzebiatowskim młynie, z którego, dzięki przymusowi mlewa, dochody czerpał klasztor białobocki. Mieszczanie dążąc do uniezależnienia stawiają przed Bramą Gryficką własny wiatrak i kierat.
1299 r.
6 stycznia książę Bogusław IV zezwala mieszczanom na ufortyfikowanie miasta. Wydany wówczas dokument głosi: "Dajemy mieszkańcom Trzebiatowa prawo do umocnienia miasta poprzez wzniesienie murów z flankami, bram oraz wykopanie fos. Aby ułatwić budowę przekazujemy im na własność dzierżawione dotąd grunty, połowę dochodów z ceł, ungeldu i wszystkich opłat sądowych. Zastrzegamy jednak sobie i klasztorowi w Białobokach drugą połowę owych dochodów. Zwalniamy również rajców i mieszczan z wszelkich danin po wieczne czasy...".
1299 r.
W dokumencie z tego roku pojawia się wzmianka o wybijanej przez miasto monecie. Na awersie znalazła się trójlistna koniczyna otoczona trzema gwiazdami, a na rewersie pomorski gryf.
1303 r.
22 lutego książę Bogusław IV zezwala trzebiatowianom na ustawienie zapory na rzece. Odtąd wszystkie statki przepływające Regą zmuszone są wystawić w mieście przewożone towary na sprzedaż, przynajmniej na okres jednego dnia. Dzięki temu mieszczanie bez większego trudu mogą zaopatrzyć się w niezbędne towary. Są to przeważnie towary leśne (drewno, smoła, popiół, miód).
1303 r.
Rozpoczęto budowę kościoła mariackiego.
1309 r.
Książę Warcisław IV odwiedza Trzebiatów. W dokumencie wówczas sporządzonym potwierdza akt lokacyjny z 1277 roku oraz ogłasza niezależność miasta od klasztoru w Białobokach. Opat Thiboldus i książę oznajmiają: "że rajcom i gminie, na której ziemi położone jest miasto, podobnie jak obszar wewnątrz ustalonych granic, przyznaje się nieograniczone prawo własności". Książę przekazuje także miastu prawo do ochrony portu Regoujście. Strefa wolnocłowa zostaje rozciągnięta na Bałtyk na szerokość mili. Miasto może pobierać opłaty celne poprzez swoich funkcjonariuszy.
1322 r.
Rada miejska otrzymuje od księcia Warcisława IV następny przywilej - bez zezwolenia rady żaden towar nie może zostać wysłany statkiem. Zgodę na wypłynięcie statku wystawiano po uiszczeniu opłat oraz zatwierdzeniu listy na wywóz żyta, jęczmienie, mąki, piwa, chleba i innych produktów.
1309 r.
Książę Warcisław IV odwiedza Trzebiatów. W dokumencie wówczas sporządzonym potwierdza akt lokacyjny z 1277 roku oraz ogłasza niezależność miasta od klasztoru w Białobokach. Opat Thiboldus i książę oznajmiają: "że rajcom i gminie, na której ziemi położone jest miasto, podobnie jak obszar wewnątrz ustalonych granic, przyznaje się nieograniczone prawo własności". Książę przekazuje także miastu prawo do ochrony portu Regoujście. Strefa wolnocłowa zostaje rozciągnięta na Bałtyk na szerokość mili. Miasto może pobierać opłaty celne poprzez swoich funkcjonariuszy.
1328 r.
Opat Arnold z Białoboków zakłada w Trzebiatowie szkołę łacińską.
1354 r.
W celu zaprowadzenia ładu i bezpieczeństwa na szlakach handlowych Trzebiatów wraz z Gryficami i Stargardem oraz przedstawicielami najznaczniejszych rodów rycerskich wchodzi w skład związku obronnego.
1365 r.
Trzebiatów wchodzi w skład Hanzy. Kupcy zakładają swe małe kolonie na skandynawskich wybrzeżach.
1383 r.
Z tego roku pochodzi pieczęć Trzebiatowa. Przedstawia ona pomorskiego gryfa na srebrnym polu, który trzyma w pazurach złotą tarczę z zieloną koniczyną. Przed tarczą widnieje złoty krzyż, a za skrzydłami błękitny klucz z odwróconą bródką.
1400 r.
Rozpoczęcie budowy ratusza miejskiego.
1456 r.
Mieszkańcy Kołobrzegu blokują i niszczą port Regoujście. (Inne przekazy mówią o sztormie, który spowodował zawalenie portu zwałami piasku).
1457 r.
Założenie przy ujściu Regi nowego portu, który położony jest bardziej na zachód od starych urządzeń portowych /dzisiejsze Mrzeżyno/.
1476 r.
Pożar niszczy połowę miasta.
1488 r.
Dochodzi do ugody między Gryficami a Trzebiatowem w sprawie żeglugi na Redze. W spór wmieszało się papiestwo i książę Bogusław X. Ze znalezionych dokumentów wynika, że klasztor białobocki musiał zapłacić Gryficom odszkodowanie za bezprawnie narzucone opłaty w wysokości 3 tysięcy marek czystego srebra. Stosunki między Trzebiatowem i Gryficami polepszą się dopiero po ustaniu żeglugi na Redze.
1497 r.
Gwałtowny sztorm zatapia wiele statków w porcie Regoujście.
1504 r.
Z nominacji opata klasztoru w Białobokach nauczycielem i rektorem łacińskiej szkoły miejskiej zostaje Jan Bugenhagen. Szkoła pod jego rządami wchodzi w okres rozkwitu.
1534 r.
Pomorscy książęta Barnim Stary i Filip I zwołują sejm w Trzebiatowie, który odbywać się miał w kaplicy św. Ducha. 13 XII stany pomorskie zatwierdzają wprowadzenie reformacji na Pomorzu. Realizację tego zadania powierza się rektorowi tutejszej szkoły łacińskiej, Janowi Bugenhagenowi.
1571 r.
Książę Jan Fryderyk nadaje miastu prawo urządzania końskich i krowich targów. Odbywały się one latem, aż do wybuchu ostatniej wojny. Targi wpłynęły na wzrost pogłowia koni w okolicy.
1582 r.
Gwałtowna burza oderwała szczyt wieży kościoła mariackiego. Po odbudowie pokryto go miedzią.
1598 r.
Pojawia się pierwsza wzmianka o sukiennikach. Sukiennictwo staje się z czasem najważniejszą gałęzią wytwórczości Trzebiatowa.
1618 r.
Zamek trzebiatowski staje się rezydencją księżnej Zofii Holsztyńskiej, wdowy po księciu Filipie II. Budowla zostaje rozbudowana i odnowiona.
1624 r.
100 osób umiera na zarazę.
1627 r.
4 grudnia pierwsze oddziały cesarskie wkraczają do miasta.
1629 r.
Szwedzi wypędzają oddziały cesarskie z miasta, nakładają jednak wysoką kontrybucję.
1629 r.
700 osób umiera dyzenterię.
1630 r.
350 osób umiera na dżumę.
1631 r.
Płonie zachodnia część rynku oraz ulice Wielka i Mała Rzeźnicka.
1635 r.
Pożar niszczy zabudowę przy Bramie Gryfickiej.
1648 r.
Na mocy pokoju westfalskiego Trzebiatów przypada Brandenburgii. Po okresie wojennego chaosu w kraju zapanował ład, którego owocem jest rozbudowa miasta.
1658 r.
Umiera Zofia Holsztyńska. Trzebiatowski zamek przechodzi w ręce Wielkiego Elektora.
1676 r.
Daniel Berckham zakłada wytwórnię skóry garbowanej. Firma znajduje się w rękach rodu aż do 1945 roku.
1679 r.
Wielki pożar trawi ratusz, zamek i większą część miasta. Po tych zniszczeniach zamek służy jako magazyn zboża i słodu.
1701 r.
Powstaje nowy ratusz w tzw. poczdamskim stylu barokowym.
1710 r.
W mieście szaleje dżuma.
1725 r.
W Trzebiatowie stacjonuje szwadron dragonów. Odtąd Trzebiatów staje się miastem garnizonowym.
1750 r.
Rządząca Wirtembergią księżna Maria Augusta przekazuje królowi pruskiemu Fryderykowi II regiment dragonów "Alt Würtemberg", którym dowodzi książę Fryderyk Eugeniusz. Jego siedzibą staje się przebudowany i odnowiony zamek. W pobliżu miejsca zwanego Bollenburg książę zakłada park. Dzięki jego okazałej siedzibie ówczesny Trzebiatów zyskuje wygląd małej rezydencji.
1780 r.
W Trzebiatowie powstaje Departamentalna Dyrekcja Pruskiego Towarzystwa Kredytowego. Pierwszym jej dyrektorem zostaje landrat von Puttkamer.
1785-1790 r.
W mieście stacjonuje regiment kirasjerów pod dowództwem księcia Ludwika Wirtemberskiego. Żona księcia to Maria Anna z Czartoryskich, natomiast wychowana w Trzebiatowie jego siostra, Zofia Dorota Augustyna, zostaje żoną cara Rosji, Pawła I.
1806 r.
Ciągnące na Kołobrzeg odziały francuskie plądrują Trzebiatów i grabią ludność ze złota i pożywienia.
1807 r.
Feldmarszałek Blücher, późniejszy zwycięzca spod Waterloo, dwukrotnie (VII 1807 i XI 1811) lokuje swą kwaterę w trzebiatowskim pałacu. Dla upamiętnienia jego pobytu postawiono później w pałacowym ogrodzie pomnik dowódcy.
1813 r.
9 lutego rozpoczęto w Trzebiatowie formowanie oddziałów samoobrony krajowej. Trzebiatów i Gryfice stają się punktami zbiorczymi dla ochotniczych strzelców. Trzebiatów wystawia 123 piechurów i 13 kawalerzystów. 35 trzebiatowskich uczestników wojny z Francją odznaczono żelaznym krzyżem. Dwóch poległych oficerów z oddziałów oberleutnanta F. Schilla upamiętnił kamień wystawiony ku czci obrońców.
1815 r.
Powstaje w Trzebiatowie szkoła ludowa, przemianowana później na elementarną.
1820 r.
5 czerwca król Fryderyk Wilhelm III i książę Fryderyk Wilhelm /późniejszy król Fryderyk Wilhelm IV/ odwiedzają Trzebiatów. Koszty, jakie wówczas poniosło miasto, były bardzo skromne - 21 talarów i 11 groszy.
1820 r.
Trzebiatów staje się na następne 33 lata miejscem stacjonowania IV Regimentu Ułanów, na którego czele stoi komendant von Plehwe.
1824 r.
Trzebiatowscy mieszczanie wznoszą dla swych córek średnią szkołę prywatną Höhere Mädchenschule, przemianowaną później na Höhere Tochterschule. Po 1900 roku odpowiedzialny za szkołę staje się zarząd miejski.
1830 r.
Wprowadzono podatek za psa. Uzyskane dochody zasiliły fundusz dla ubogich.
1835 r.
Ukazuje się "Kurier Trzebiatowski" jako dodatek do "Tygodnika Kołobrzeskiego".
1842 r.
29 maja poświęcono nowe organy w kościele mariackim. Uroczystość uświetnił słynny kompozytor K. Loewe grając oratorium Haydna "Stworzenie Świata".
1844 r.
Wybrukowano na nowo trzebiatowski rynek za cenę 1500 talarów.
1844 r.
Założenie Królewskiego Gaju. Inicjatorem tego przedsięwzięcia jest komendant von Plehwe.
1845 r.
Uchwałą rady miasta powołano Kasę Oszczędnościową dla miasta i okolic. Zarząd jej składał się z pięciu honorowych członków, z których dwóch było członkami magistratu, a trzech radnymi miejskimi.
1849 r.
Przy kaplicy św. Gertrudy, za cenę 600 talarów, powstaje nowy cmentarz.
1850 r.
Budowa kościoła staroluterańskiego.
1855 r.
Zarząd prowincji pomorskiej kupuje trzebiatowski pałac. Staje się on odtąd siedzibą administracji, aż do 1945 roku.
1861 r.
Otwarcie publicznej przychodni lekarskiej.
1864 r.
Uruchomienie sieci gazowej.
1865-1867 r.
Neogotyzacja kościoła mariackiego. Podczas prac remontowych poczyniono szkody w wystroju kościoła (m. in. usunięto wartościowe rzeźby i malowidła).
1873 r.
Założenie przez Felischa wytwórni srebrnych nakryć stołowych, która zatrudniała specjalistów ściągniętych z Berlina.
1879 r.
Ukazuje się "Trzbiatowska Generalna Gazeta Ogłoszeniowa" wydawana przez drukarnię Ryszarda Marga.
1882 r.
Trzebiatów staje się węzłem kolejowym. Powstają połączenia kolejowe: Szczecin - Kołobrzeg i Trzebiatów - Kamień. Funkcjonuje także sieć wąskotorowa umożliwiająca połączenie z Gryficami, Trzęsaczem i Dargosławem.
1887 r.
Korpus oficerski przekazuje szwedzkiemu następcy tronu serwis stołowy wyprodukowany przez firmę Felisch & Kirchheim. Trzebiatowska firma otrzymuje wówczas honorowy tytuł "Dostawcy Dworu Szwedzkiego Następcy Tronu". Tytuł ten później zmieniono na "Dostawcę Dworu Jego Ekscelencji Króla Szwecji" i używano go aż do 1945 roku.
1898 r.
Kaplica św. Gertrudy, służąca dotąd garnizonowi jako komora odzieżowa, zostaje odnowiona i przemianowana na kaplicę cmentarną.
1899 r.
Otwarcie szkoły rolniczej (jednej z czterech na Pomorzu), która dziesięć lat później znajdzie swą siedzibę przed Bramą Gryficką.
1900 r.
Zakończenie budowy prowincjonalnego sanatorium, którego powierzchnia wynosiła 111 ha.
1908 r.
Wprowadzono nową numerację domów, która obejmuje odtąd całe miasto.
1913 r.
Johann von Malotki i baron von Minnigerode zakładają towarzystwo regionalne (Związek Krajoznawstwa i Ochrony Regionu w Trzebiatowie nad Regą), które stawia sobie za cel utworzenie muzeum regionalnego. Muzeum ma początkowo siedzibę w pałacu. Jest to jedna z najstarszych instytucji tego typu na Pomorzu. Johann Malotki w latach 20-tych i 30-tych prowadzi szeroko zakrojone badania archeologiczne w Trzebiatowie i okolicach, które odsłaniają dzieje osadnictwa na tym obszarze w okresie przedhistorycznym.
1917 r.
Spośród czterech dzwonów w kościele mariackim jeden poświęcono na cele wojenne (dzwon Gabriel)
1926 r.
Instalacja nowego dzwonu, który odlali z brązu w Erfurcie bracia Strömer. Napis inskrypcyjny głosił: "Ofiarowany podczas wojny w 1917 roku, odnowiony ku Bożej Czci w 1926 roku".
1927 r.
Budowa szkolnej sali gimnastycznej na Reeperberg.
1930 r.
Budowa Domu Mieszczan /przy dzisiejszej ul. Kołobrzeskiej/
1933 r.
Wraz z dojściem Adolfa Hitlera do władzy i odbudową sił zbrojnych wojsko powraca do trzebiatowskich koszar. Stacjonuje tu I batalion kołobrzeskiego regimentu piechoty pod dowództwem Johannesa Blocka. Zgrupowanie to należy do 32 dywizji piechoty.
1938 r.
9 października podpalono synagogę trzebiatowską.
1945 r.
4 marca oddziały radzieckie wkraczają do Trzebiatowa.
7 października 1945 r.
Kościół został poświęcony pod wezwaniem Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny - powrót religii rzymskokatolickiej z kultem maryjnym.
1970 r.
W Mrzeżynie odsłonięto Pomnik Zaślubin z Morzem, które miały mejsce 17 marca 1945 r.
1977 r.
Uroczyste obchody 700. rocznicy nadania praw miejskich dla miasta Trzebiatów.
1977 r.
Z okazji jubileuszu 700-lecia Trzebiatowa skomponowany został Hejnał Trzebiatowa. Jego autorem jest szczeciński kompozytor Walerian Pawłowski. Hejnał odgrywany jest każdego dnia o godzinie 9, 12, 15 i 18 z wieży trzebiatowskiego ratusza.
1996 r.
Pierwsze Spotkanie Czterech Świec - wieczór kolęd wiernych czterech kościołów: rzymskokatolickiego, greckokatolickiego, prawosławnego i ewangelicko – augsburskiego, którzy zamieszkują Gminę Trzebiatów.
7 października 1996 r.
Arcybiskup metropolita Marian Przykucki erygował Sanktuarium Maryjne pod wezwaniem Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny
1997 r.
Pierwsze obchody Trzebiatowskiego Święta Kaszy - corocznej imprezy, która na stałe zapisała się w historię miasta oraz w kalendarzu wydarzeń kulturowych.
1997 r.
Pan Ireneusz Szuniewicz wpada na pomysł zaprojektowania promocyjnego loga gminy - wizerunek słonia umieszczony na czterech kwadratach: czerwonym, niebieskim, zielonym i żółtym.
2002 r.
Uroczyste i huczne obchody 725 lat praw miejskich Trzebiatowa.
2004 r.
Pobity został rekord świata w ilości zjedzonej kaszy w ciągu 1 godziny i 12min - 732 kg podzielonych na 2,5 tysiąca porcji.
20 maja 2006 r.
Koronacja Cudownego Obrazu Matki Bożej Łaskawej Macierzyńskiej Pani z Dzieciątkiem Jezus z trzebiatowskiego Sanktuarium. Koronacja na prawie biskupim przez metropolitę Zygmunta Kamińskiego.
2013 r.
Żyjącą w XVII w. słonicę Hansken, która przebywała wtedy w Trzebiatowie, zarejestrował Urząd Patentowy w Warszawie, uznając jej wizerunek za oficjalny znak towarowy gminy.
21 maja 2016 r.
Uroczystości rocznicowe 150. lat Cudownego Obrazu Matki Bożej Łaskawej, 20. rocznica ustanowienia Sanktuarium oraz 10. rocznicy koronacji obrazu. Podczas, których najstarszy dzwon z 1399 r. otrzymał imię Świętej Jadwigi.
2016 r.
Mieszkańcy zorganizowali referendum lokalne, które skutkowało odwołaniem Burmistrza. W referendum wzięło udział 3541 mieszkańców. Było wiążące, bo żeby osiągnąć minimalną frekwencję musiało głosować 3018 osób. Za odwołaniem głosowało 3058 osób. Przeciwko 200 osób, a 283 głosy były nieważne.
2018 r.
W Mrzeżynie powstała promenada nadmorska wraz z przebudową zejścia na plażę i placem przy Pomniku Zaślubin z Morzem. W wyniku realizacji projektu na terenie Mrzeżyna stworzona została wielofunkcyjna infrastruktura do uprawiania turystyki aktywnej.
2020 r.
Na jednej ze ścian kamienicy w Trzebiatowie powstał pierwszy mural przedstawiający wizerunek słonicy Hansken niosącej zabytki miasta. Mural to inicjatywa społeczna i został sfinansowany ze zbiórki mieszkańców oraz sympatyków regionu.
